Deneme: Ömrümün Son Sahnesi ve Sen...

ömrümün son sahnesi ve sen

ömrüm hem önemli hem de bir noktada önemsiz benim için,aslında önemliyim kendim için.önemliyim çünkü bu can benim ve bu bedeni hayatım boyunca taşıdım,taşıdım kendim için.ve taşıdım birçoğunu görmeye hayatın nesnelerinin.iyiyi de gördüm kötüyü de,çirkini de gördüm güzeli de.ve bunların birer izafi kavram olduğunu da hem gördüm hem anladım.benim iyi bulduğumu başkası kötü,çirkin bulduğumu güzel buldu.ama diyordum ve hala diyorum ya işte,önemli olan benim benim için.çünkü farkındayım hayatını biri için adamakla kendini harcamak arasında fark vardır,bir noktada biraz bencil olmak durumundasındır.çünkü biraz da olsa bencillik olmazsa içinde,benliğini ve vücudunu koruyamazsın ve birisi için kendini adadığında ona faydan olmaz öylesine ucuzca adanmış,kendine değer vermeyen bir insanın bedeniyse sendeki...

hayatımın bir döneminden diğer dönemine geçiş zamanıydı,ben bunun farkında değildim çünkü devrimler sessizce olur dünyanın her yanında.ve devrim gerçekleştikten sonra devrim denilir."haydi devrim oluyo,oldu!" denilen devrime devrim demem,naylon devrimdir o.tıpkı fransız ihtilaline yıllar sonra ihtilal dendiği gibi,tıpkı bastil zindanının basıldıktan sonra basit bir baskın olmadığının anlaşılması gibi...çok mu politik bir örnek oldu seni anlatmaya çalışırken güzellik?bence hayır,zaten politika da hayatın ta kendisi değil mi?işte arkama dönüp baktığım zaman farkettim ki bir geçiş dönemi oldu,bir devrimsel nitelikte değişim/değişimler.ve iyi yönde mi kötü yönde mi henüz anlamadığım bir değişim oldu.sanırım uzun yıllar sonra anlayacağım hangi yönde olacağını,ama şimdi emin değilim.

lakin emin olduğum birşey var ki,o da bu dönem bana çok güzel bir armağan verdi.bir bebek,bir melek,bir uğruna düzgün bir hayatın adanabileceği,ama "lüzumsuz" bir hayatı da haketmeyecek kadar temiz,pak...sendin o,sendin şimdi gözümü kapadığımda silueti göz kapaklarıma oturan.gecelerce uğruna şiirler yazılası,adına sadece beni ilgilendiren,başkası için hiçbir şey ifade etmeyen ve ifade etmemesi gereken tek kişilik destanlar yakılası.bir hayal kuruyorum bu devrimin ardından,devrimler bitmez malum yenileri eklenmeli.hani bir ülkenin kurtarıcısı demiş ya "daha herşey yeni başlıyor,yeni bir ülke kuruyoruz şimdi,düşmanı kovmak tek mesele değil" diye,onun gibi işte benim için de herşey bir kez daha başlıyor yeniden,yeni bir dünyayı ardı ardına adımlarla kuruyorum seninle sevdiğim.hayallerimle de harmanlıyorum önümdeki gerçeklerle yeni seni ve yeni beni,yani "biz"i kurarken kafamda.ve sen ve ben "biz" olunca,o zaman yeni hayatı sürdürmenin heyecanı tüm ateşiyle saracak beni,ama bu ateşin bir farkı olacak.o ateşin yanması bedenimizi eritmeyecek,hayatın içinde daha güçlü bir şekilde var edecek,o ateş canımızı yakmayacak yani,sadece aramıza girmeye çalışanların canını yakacak.çünkü sen de ben de çok iyi biliyoruz ki,benim ömrüm seni sevmekle nihayet bulacak...

(Private Sözlük'te yazdığım yazı.)